Jan Michałowicz z Urzędowa to artysta żyjący i działający w Polsce w XVI wieku. Data jego urodzenia nie jest dokładnie znana. Szacuje się, że urodzony został w pierwszej połowie wieku. Bardziej dokładne szacunki mówią, że były to lata 1525-1530. Zmarł natomiast w Łowiczu, w okolicach roku 1583.
Czym zajmował się Jan Michałowicz?
Był on architektem oraz rzeźbiarzem. Jego dzieła opierały się na stylu renesansowym. Największą sławę przyniosły mu nagrobki, które wówczas wykonywał. Były to, zgodne z panującą wówczas modą, nagrobki przyścienne, tj. z postacią zmarłej osoby, która śpi bądź opiera się na łokciu. Jego prace były jednak wyjątkowe – łączył style i odważnie mieszał elementy włoskie, niderlandzkie oraz miejscowe ze sobą. Przewagę stanowiły jednak motywy narodowe.
Życie artysty
O dzieciństwie i młodości artysty niewiele wiadomo. Nie jest pewna nawet jego data urodzin. Pewne jest jedynie miejsce urodzenia – Urzędowo. Wiadomo natomiast, że uczył się od Gabriela Słońskiego po tym, jak przyjechał do Krakowa, około roku 1545. Tworzył swoje dzieła od około 1560 roku. Od roku 1570 był natomiast mistrzem fachu murarskiego oraz kamieniarskiego we wspomnianym mieście artystów. Istnieją przypuszczenia, że wcześniej pobierał nauki również od Jana Ciniego bądź Jana Marii. W 1574 roku został właścicielem domu znajdującego się przy ulicy Świętego Marka (aktualnie Polska Akademia Nauk). W roku 1580 wyjechał do Łowicza, który w 1583 roku stał się miejscem jego śmierci.
Twórczość Jana Michałowicza z Urzędowa
Choć artysta stworzył wiele pięknych nagrobków, na dzień dzisiejszy można wyróżnić pięć z nich. Są to najlepiej zachowane i najbardziej znane z jego twórczości.
• Nagrobek Benedykta Izdbieńskiego – stworzony z piaskowca, połączony z rzeźbą wykutą w czerwonym marmurze. Aktualnie znajduje się on w poznańskiej katedrze. Szacuje się, że powstał w latach 1557-1560.
• Nagrobek Andrzeja Zebrzydowskiego – zrobiony z tych samych materiałów co nagrobek Benedykta Izdbieńskiego. Można go zobaczyć w katedrze na Wawelu. Stworzony został w latach 1562-63.
• Nagrobek Urszuli z Maciejowskich Leżeńskiej – wykuty w specjalnym, pińczowskim piaskowcu. Podziwiać go można w kościele znajdującym się w Brzezinach. Szacuje się, że powstawał on w latach 1563-68.
• Nagrobek Filipa Padniewskiego – przepiękny nagrobek, do którego Jan Michałowicz wykorzystał pińczowski piaskowiec, czerwony marmur i alabaster. Znaleźć go można w wawelskiej katedrze. Lata jego powstawania to 1572-75.
• Nagrobek Jakuba Uchańskiego – stworzony z tych samych materiałów co Filipa Padniewskiego. Można go podziwiać w katedrze łowieckiej. Nagrobek ten tworzony był w ostatnich latach życia artysty, czyli 1580-1583.
Każdy z powyższych, z wyjątkiem nagrobkaUrszuli z Maciejowskich Leżeńskiej, był poddawany pewnym renowacjom oraz przebudowom.
Artysta pozostawił po sobie wielkie dzieła, znajdujące się w największych i najpiękniejszych kościołach i katedrach. Pozostawił po sobie również swoich uczniów – syna Aleksandra, brata Marka, a nawet artystę Jana Białego. Jan Michałowicz z Urzędowa okrzyknięty został Praksytelesem z Polski.