Zamek Książ (pierwotnie znany jako Fürstenberg) jest jedną z najpiękniejszych tego typu budowli w Polsce. Zachwyca nie tylko jego piękno, ale też architektoniczna spójność połączona z niezwykłą precyzyjnością każdego wykończonego detalu. Jest wspaniałym przykładem na to, że w historii naszego kraju znajdują się wspaniałe budowle pełne kunsztu i okazałości.
Zamek Książ to trzeci co do wielkości zamek w naszym kraju. Jest prawdziwą chlubą Dolnego Śląska. Kryjący się za tajemniczą nazwą kompleks zamkowy znajduje się w Wałbrzychu. W rzeczywistości Książ to dzielnica tego miasta. Jego budowa trwała w latach 1288 – 1292. Pierwotnym właścicielem wałbrzyskiej twierdzy był Bolesław I Surowy, książę jaworski, świdnicki oraz opiekun księstw wrocławskiego i legnickiego.
Budowla została wzniesiona na skale zakończonej z trzech stron skarpami, których zbocze kończyło się u brzegu rzeki Pełcznicy. Na południowo-zachodniej części skalnego cypla usytuowano zamek górny. Od północnego–wschodu przylegał do niego zamek dolny inaczej zwany podzamczem. Obie budowle rozdzielał wykuty w skalnym zboczu przekop. Górny zamek był zbudowany w formie owalu, a jedyna droga, którą można było się do niego dostać, wiodła od północno – wschodniej strony przez teren podzamcza. Zarys jego dolnego odpowiednika był owalny i wydłużony. Dookoła dolnego zamku wybudowano mur zwieńczony blankami. Znajdowała się na nim wieża, której główną funkcją było zabezpieczenia bramy oraz położonej bezpośrednio przed nią szyi. Szyja usytuowana została pod lekkim skosem. Zaopatrzono ją w dwie baszty o półkolistym wykończeniu. Przed nimi wybudowana została prosta ściana czołowa zamku oraz przednie umocnienie bramy warownej. Cała zabudowa opierała się na północnych i południowych kurtynach. Wewnątrz znajdowały się m.in. browar, kuźnia, łaźnia stajnie oraz różne szopy na wszelkiego rodzaju asortyment zamkowy. Głównym elementem zamku była znajdująca się na czole zamku górnego wieża w kształcie czworoboku. Była połączona z murem obronnym, za którym wydzielono niewielki dziedziniec. Wzdłuż północnych i południowych kurtyn oraz w znajdującym się na zachodzie narożniku powstała zabudowa. Kurtyny były dostawione do wewnętrznej elewacji obwarowań. Na zewnątrz kurtyny południowo–wschodniej zbudowano dom. Jego plan przypominał załamany prostokąt. Wspierały go trzy solidne przypory. Nieco później w południowo–zachodniej części muru obronnego dobudowano też kuchnię. Na przełomie XIV i XV wieku górny zamek otoczono zewnętrznym niskim murem, który służył m.in. do wydzielenia obszaru międzymurza na okalających go stokach. Po wschodniej stronie głównej wieży zamku znajdował się dziedziniec, na którym znajdowały się dwa budynki oraz flankująca wieża w kształcie półkuli. Z południowej strony umieszczono bramę wjazdową do zamków składających się na cały kompleks Książ.
